7 optymistycznych ciekawostek o szczęściu

Według Shopenhauera chwile po orgazmie to „śmiech diabła”. Chodzi o te nieliczne chwile całkowitej jasności umysłu, kiedy człowiek zdaje sobie sprawę z faktu, że jest niewolnikiem prymitywnych, biologicznych potrzeb, których chęć spełnienia przewyższa wszelkie inne aspiracje, tak jak dążenie do emocjonalnego szczęścia.

#2.

Żeby małżeństwo można było uznać za udane, mąż wcale nie musi być szczęśliwy. Jak wykazały badania nad parami, które przeżyły wspólnie ponad 40 lat, nieszczęśliwa małżonka to niemal gwarancja nieszczęśliwego małżeństwa. Z kolei nieszczęśliwy małżonek to typowy małżonek rzecz, z którą pogodzić się łatwiej w kontekście długiego, wspólnego życia.

#3.

Pewien badacz postanowił przepytać tysiące starszych ludzi o to, czym jest szczęście i jaką radę mieliby dla młodszych. Większość zgodziła się w zasadzie co do jednego - że szczęście to wybór, skutek własnej decyzji, nie zaś wypadkowa jakichś zewnętrznych okoliczności, na które nie ma się wpływu. A zatem… jest nadzieja!

#4.

Mówi się, że pieniądze szczęścia nie dają… cóż, wygląda to na jedno z największych kłamstw w historii ludzkości, ale postanowili się mu przyjrzeć naukowcy z Princeton. Z badań wynika, że więcej pieniędzy to więcej szczęścia, ale tylko do określonego momentu, tj. 75 tysięcy dolarów rocznie. Powyżej tej kwoty można już spokojnie być bogatym i nieszczęśliwym.

#5.

Grecki filozof Diogenes z Synopy miał własną wizję szczęścia. Regularnie… masturbował się publicznie, by pokazać, że szczęśliwi są ci, którzy odrzucają kulturowe normy. Jakkolwiek popieramy poszukiwanie szczęścia w większości postaci, tak w tym przypadku zalecamy jednak zachowanie umiaru. Z poważaniem, zatroskana redakcja.

#6.

Opłaca się być dziwakiem! Z badań naukowców wynika, że ekscentrycy żyją dłużej i są bardziej szczęśliwi niż szara reszta społeczeństwa. Na tym nie koniec! Okazało się też, że od zdobywców głównej wygranej na loterii bardziej szczęśliwi na co dzień są nawet… osoby z paraliżem czterokończynowym. Nie żeby tu cokolwiek sugerować, ale każdy wie, które z tych dwóch jest bardziej prawdopodobne…

#7.

W 1992 roku japońscy naukowcy zasugerowali, że szczęście należałoby uznać za zaburzenie afektywne nastroju i leczyć jego objawy wszelkimi dostępnymi środkami. Pacjent widzi powody do radości - ewidentny znak, że z głową nie do końca w porządku. Ostatecznie postulat nie został oficjalnie zatwierdzony, ale wydaje się, że jego echo cały czas gdzieś się tu odbija…

Źródła: 1, 2, 3, 4